Elektronski podometar
Stajanjem na elektronskom podometru, dobija se elektronski otisak stopala na osnovu kojeg je moguće uraditi statičku i dinamičku analizu stopala.
Otisak može da se podijeli na pet jednakih polja i čita se gledajući od spoljne ka unutrašnjoj strani.
Ukoliko otisak ne prelazi liniju 2/5 radi se o dobrom stopalu
Kod rigidnog stopala radi se stepenovanje deformiteta pomoću radiografije stopala. Cijeni se ugao koji zaklapa uzdužna osa talusa i prve metatarzalne kosti.
Normalno ove dvije ose su na istoj liniji. Ukoliko formiraju ugao ispod 15 stepeni u pitanju je umjeren deformitet, a ugao preko 15 stepeni označava izraženo ravno stopalo.
Anatomski (ortopedski) ulošci
Ortopedski ulošci su neizostavni dio prevencije i terapije spuštenih stopala i podignutog svoda, čiji je zadatak podupiranje svodova stopala, rasterećenje tačaka najvećeg pritiska i ravnomjerno raspoređivanje opterećenja.
Ortopedski ulošci se izrađuju prema predhodnom kompjuterskom pregledu stopala. Postoji više vrsta ortopedskih uložaka koji se usklađuju u zavisnosti od dijagnoze i namjene uložaka.
U ponudi su sledeći tipovi uložaka:
- Korektivni
- Anatomski
- Sportski
Korektivni ulošci se koriste kod urođene deformacije stopala kao što su valgus ili varus peta.
Anatomski ulošci su namenjeni svima koji žele preventivno delovati na stopala, koji dugo stoje i hodaju ili imaju bolove u stopalu, koljenu, kičmi.
Sportski ulošci se izrađuju za profesionalne kao i amaterske korisnike u cilju smanjenja opterećenja za vrieme izvođenja aktivnosti.
Uzimanje otisaka se vrši kompjuterski, a ulošci se izrađuju od vrhunskih materijala za ukupno 10 minuta.
Kome su namijenjeni ortopedski ulošci
Deformiteti stopala su najčešće veliki problem, kako za pacijente, tako i za ljekare koji ih tretiraju, a to su najčešće llekari opšte prakse, ortopedi, pedijatri i specijalisti fizikalne medicine. Deformiteti mogu biti urođeni i stečeni. Urođeni deformiteti stopala se dijagnostikuju neposredno nakog rođenja i to su najčešće pes eqinovarus (PEV – bangavo, zgrčeno stopalo), pes cavus (izdubljeno stopalo), pes calcaneovalgus (udičasto stopalo), talus verticalus itd; odnosno anomalije koje uključuju višak ili nedostatak prstiju, odnosno djelova stopala, kao i nejednakost donjih ekstremiteta.
Deformiteti stopala su najčešće veliki problem, kako za pacijente, tako i za ljekare koji ih tretiraju, a to su najčešće llekari opšte prakse, ortopedi, pedijatri i specijalisti fizikalne medicine. Deformiteti mogu biti urođeni i stečeni. Urođeni deformiteti stopala se dijagnostikuju neposredno nakog rođenja i to su najčešće pes eqinovarus (PEV – bangavo, zgrčeno stopalo), pes cavus (izdubljeno stopalo), pes calcaneovalgus (udičasto stopalo), talus verticalus itd; odnosno anomalije koje uključuju višak ili nedostatak prstiju, odnosno djelova stopala, kao i nejednakost donjih ekstremiteta.
Treću kliničku grupu čine pacijenti sa promjenama na stopalima koje su posledica sistemskih oboljenja, najčešće dijabeta kod kog postoji opasnost da zbog neuropatije dođe do nastanka plantarnih ulkusa, i reumatoidnog artrita kod koga progresivno nastaju deformiteti stopala sa naglašenim promjenama tačaka opterećenja na stopalima.
Četvrtu kliničku grupu čine pacijenti koji su pretrpjeli povredu stopala ili skočnog zgloba što je dovelo do njihove deformacije, a samim tim i do promjene plantarne statike i dinamike.
Petu grupu čine aktivni i profesionalni sportisti kod kojih prekomjerni napori dovode do učestalih ozleda stopala i skočnog zgloba i kojima je potreban idealan mediator između tabana i podloge za postizanje vrhunskih rezultata. Osim toga, nošenjem individualnih ortokinektičkih uložaka je moguće smanjenje opterećenja njihovih zglobova čak do 50%.
Šestu grupu čine pacijenti koji imaju tegobe u slabinskoj, grudnoj i vratnoj kičmi.
U kom starosnom dobu se savjetuje nošenje uložaka?
Djeca se rađaju sa potpuno spuštenim svodovima stopala. Vremenom se formiraju lukovi (unutrašnji uzdužni, prednji poprečni, spoljni uzdužni i zadnji poprečni), tako da sa navršenom trećom godinom života stopalo ima podignute i formirane svodove. U periodu od treće do sedme godine života je moguće naknadno spontano formiranje svodova.
Mjerenje statike i dinamike stopala mogu da obave djeca od tri godine pa naviše, kao i sve odrasle osobe koje mogu samostalno ili uz pomoć pomagala da stoje i hodaju.
Koliko je nošenje ortopedskih uložaka efikasno?
Individualni ortokinektički ulošci se prave za svakog pacijenta pojedinačno, odnosno za njegovo lijevo i desno stopalo. Oni su vrhunskog kvaliteta i važe za najkvalitetnije uloške koje moderna ortopedija čini dostupnim široj javnosti. Efekat uložaka je najveći kod djece, jer se dečije stopalo razvija do završetka rasta i u tom periodu ulošci mogu da utiču i na koštane elemente i na mekotkivne strukture. Kontrolom stopala vrši se indirektno korekcija i kontrola proksimalnih zglobova, posebno koljena i kičmenog stuba sa smanjenjem mogućnosti za nastanak deformiteta kičmenog stuba u smislu kifoze i skolioze.
Kod odraslih osoba je bitno da li je deformitet fleksibilnog ili rigidnog tipa. Kod fleksibilnih deformiteta je moguće dobiti veliki stepen korekcije i rasterećenja proksimalnih zglobova (skočnih zglobova, koljena, kukova i kičmenog stuba). Kod deformiteta rigidnog tipa, može dovesti do mehaničkog poboljšanja i statike i dinamike stopala sa dodatnim rasterećenjem što smanjuje tegobe, olakšava kretanje i podiže kvalitet života. Kod ljudi koji se bave sportom individualni ortokinektički ulošci smanjuju mogućnost povređivanja i omogućuju postizanje vrhunskih rezultata.
